درمان اسکار زخم ، سوختگی و آکنه
هنگامی که پوست در اثر یک بریدگی و یا سوختگی مجروح میشود، بدن با تشکیل بافت اسکار ، آن را التیام میبخشد.اسکار نه تنها زیبایی چهرهی شما را تحت تأثیر قرار میدهد، بلکه یک اسکار بد شکل، به عنوان یک یادآور همیشگی از آن تجربهی آسیبزا باقی میماند.
جای زخم، حاصل التیام پوست پس از صدمات مکانیکی، سوختگی، مداخلات جراحی و برخی از بیماریهای پوستی است. جای زخم از نظر ساختاری، شامل بافت همبندی است که جایگزین بافت تخریب شده در منطقهی مجروح شده است. بنابراین، جای زخم مرحلهی نهایی ترمیم بافت پس از وارد شدن آسیب است.
تعدادی از عوامل در روند شکلگیری جای زخم تأثیرگذار هستند:
- شدت و نوع آسیب پوست
- اختلالات مؤثر بر شکلگیری جای زخم
- ویژگیهای فردی ارگانیسم.
انواع مختلف اسکار
۱- اسکارهای پس از سانحه
اسکارهای معمولی صورت که در اثر حادثه، بیماری یا جراحی ایجاد میشوند، معمولاً تنها به یک درمان ساده جراحی برای بازیابی جایگاه بافت (برای مطابقت با خطوط و کانتور طبیعی صورت) و بازسازی ماهرانه پوست نیاز دارند.
برای اسکارهای سطحی پس از سانحه، جای جوش و جای زخم، درمان میکرونیدلینگ، درمان لیزر، لایهبرداری پوست، خراش پوست یا تزریق چربی، ممکن است نرمی و بهبود رضایتبخشی را به دست دهد.
۲- اسکارهای ناشی از سوختگی
سوختگیها اغلب نواحی وسیعتری از پوست را درگیر میسازند و موجب میشوند که پوست پس از التیام ظاهری چروک (جمع شده) داشته باشد. عمل جراحی شامل قطع کردن کامل بافت اسکار (در صورت امکان) است.
فلپهای پوست، که متشکل از پوست سالم مجاور هستند، برداشتهشده و برای ایجاد یک خط برش جدید جابجا میشوند. زمانی که فلپ امکانپذیر نباشد، از اکسپاندر یا پیوند پوست استفاده میشود.
۳- اسکارهای کلوئید
کلوئیدها درنتیجه تولید بیشازحد کلاژن پوست پس از التیام یک زخم ایجاد میشوند. این اسکارها موجب رشد بیشازاندازه زخم میشوند و مانند اسکارها، ظاهری برجسته دارند. جراحی شامل حذف کلاژن فیبری سخت داخل جای سوختگی، و سپس جمع کردن پوست است.
معاینه اسکار پس از عمل، بهمنظور بررسی نشانههای عود کلوئید ضروری است، زیرا امکان انجام اقدامات پیشگیرانه وجود دارد (درمانهای فشار، پدهای ژل سیلیکون، و تزریق آستروئید).
۴- اسکارهای هایپرتروفیک
اسکارهای هایپرتروفیک برجسته مانند اسکارهای کلوئید از مرز زخم اصلی فراتر نمیروند، اما به دلیل بافت ضخیمشان میتواند ناخوشایند بوده و موجب محدود کردن حرکت عضلات اصلی شوند. بافت اضافی اسکار برداشته میشود، جایگاه آن تغییریافته و مجدداً سر جای خود قرار میگیرد، بهگونهای که پس از بهبود کمتر مشخص است.
۵- اسکارهای آتروفیک
اسکارهای فیبروتیک تورفته نقطه مقابل اسکارهای هیپرتروفیک هستند. این اسکارها میتوانند طیف وسیعی از اسکارهای اندکی تورفته تا اسکارهای کاملاً تورفته، با ماده بافت نرم کاهش یافته و گاهگاهی چسبیده به بافتهای عمیقتر را شامل شوند.
این نوع از جای زخم بهطورکلی به جراحی همراه با انتقال چربی بهخوبی پاسخ میدهد.البته روشهای غیر جراحی نیز وجود دارد که در الیزه لانژه اغلب سعی در استفاده از این روشها می باشد.
مطالب پیشنهادی :